Strona:PL A Dumas Przygody czterech kobiet i jednej papugi.djvu/226

 Lecz Tristan stanął na drodze i zatamował mu przejście.
 Przez ten czas, Henryk kończył swoje przygotowania.
 — Panie! krzyknął Karol; panie! w imię Boga, daj mi przejść! czy nie widzisz, co ten nieszczęśliwy robi?
 — Wiesza się, odpowiedział Tristan.
 — Lecz dopomóż mi do przeszkodzenia mu w spełnieniu takiego występku!
 — Ja? odrzekł Tristan.
 — Ala ci pomagać? rzeki Henryk. Ah to właśnie! Ten pan tu przyszedł po to co i ja, to jest zrobić to samo co ja robię.
 — Na ten czas odpowiedział Karol, z pałającym z zachwycenia wzrokiem, winienem dziękować opatrzności. Im zamiast jednéj dwie dusze wyratuję.
 — Przepraszam pana, wymówił Tristan, unosząc swój pistolet, bardzo przepraszam, ale że nie mam zaszczytu być panu znanym, więc proszę abyś się do moich interesów nie mieszał; że powinieneś przeszkadzać temu panu aby się nie zabijał, to właściwie, masz do tego prawo, bo jest twoim przyjacielem: lecz ja nie mam tego honoru. Proszę więc odda-