Strona:PL A Dumas Przygody czterech kobiet i jednej papugi.djvu/240

koło siebie młodą dziewczynę, któréj nie widziała.
 — Kto pani jesteś? zapytała się wreszcie.
 — Jestem siostrzenicą doktora, który ma o pani staranie i który cię uzdrowi, bądź tego pewna.
 — Ah! prawda! jestem chorą! a o nim czy nie ma wiadomości?
 — O kim?
 — O Tristanie!
 — Młoda osoba dała znak, że nie rozumie o co idzie.
 — A prawda, to słusznie, odrzekła Ludwika, pani go nie znasz, ale ja która go szukam, muszę go wynaleść, a dla znalezienia go musze wstać.
 I w rzeczy saméj, zrobiła usiłowanie, aby powstać z łóżka.
 — To niepodobieństwo! pani, wykrzyknęła dziewczyna, wstrzymując ją, mój wuj zakazał ci wszystkich wysileń, wszystkich ruchów.
 — Ależ on, przez ten czas jest złożony w domu umarłych: w domu tém, ciało jego jak biedaka porzucone, mego Tristana, który mnie tyle kochał i ja go mam z drugimi zostawić! Oh! panienko, pozwól mi wstać.