Strona:PL A Dumas Przygody czterech kobiet i jednej papugi.djvu/523

 Henryk usiadł, a Henryka list czytała.
 Co raz to zwracała z westchnieniem wzrok na niego wymawiając:
 — Biedny przyjacielu!
 Potém wracała do swego czytania, kiedy niekiedy łzy obcierając i ściskając rękę Henryka który jeszcze i teraz nawet był w śmieszném położeniu, bo w położeniu żałowanego człowieka. Lecz tym razem Henryce bardzo o to chodziło, żeby pokazała że ma dobre setce, bo wiemy ile kobiety cieszą się gdy mogą żałować mężczyzn i pokazać dobroć swoją.
 Złożyła list i zbliżyła się do niego mówiąc:
 — Czy to wszystko prawda?
 — Wszystko.
 — I jużeś tyle cierpiał?
 — Tyle niestety! i pewnie jeszcze cierpiéć będę.
 — Miéj nadzieję!
 — Pani! to słowo przezemnie już zapomniane!
 — Sceptyku zawołała! który nawet w nadzieję wiary nie masz! czyż myślisz że przyszłość powinna być dla ciebie smutną, dlatego że przeszłość taką była? Zobaczymy dodała