Strona:PL A Dumas Przygody czterech kobiet i jednej papugi.djvu/536

 — To prawda. Ale mi nigdy ani słowa o tobie nie mówi.
 — To dziwnie. Może mnie już nie kocha?
 — Owszem, zawsze dla ciebie jednakowa.
 — Tak myślisz?
 — Jestem tego pewny.
 — Lecz przecie, cóżbyś mi poradził robić w takiej okoliczności?
 — Pytasz mi się o radę?
 — Tak jest.
 — Trudno to bardzo dawać radę.
 — Jedna tylko rzecz jest nad to trudniejsza, to jest: iść za tą radą: mów przecie jednak.
 — No! otóż! na twojém miejscu...
 — Na mojem miejscu?...
 — Porzuciłbym Villę.
 — Jak to! co chcesz mówić?
 — Na jakiś czas, na miesiąc, na piętnaście dni. Dałbym uczuć Henryce smutek po oddaleniu, a po przybyciu, przyjęto by mnie okrzykami radosnemi, jak dawnych bohaterów w tryumfach.
 — A ty! cóżbyś przez ten-czas tu robił?
 — Ja? no... pozostałbym tutaj, aby Panią Linsay nie zostawiać samą; uważałbym na wrażenie