Strona:PL A Dumas Przygody czterech kobiet i jednej papugi.djvu/600

 Wysiedli z pojazdu; celnicy wszystko przetrzęśli, i przeczytali paszport.
 — Jeżeli chcesz możemy tutaj jeść śniadanie?
 — Bardzo chętnie, odrzekł Tristan.
 — Weszli do oberży w Sesta-Calende. Niech was Bóg broni od tych i tym podobnych oberży moi mieli czytelnicy!
 Gdy się już okazało że żadną miarą nie można było, pomimo całéj odwagi jaką człowiek posiadać może, nic wziąść w usta z tego co im zastawili, Tristan westchnął, podniósł oczy na swego towarzysza, który także ani z butelki ani z talerza nic nie ruszył, i zobaczył tylko że towarzysz uśmiechał się.
 — A no cóż tedy? odezwał się Impresario.
 — A cóż! najszkaradniejsze.
 — W takim razie, wsiądźmy do pojazdu.
 Gdy się na powrot usadowili w pocztowym pojeździe, mały człowieczek otworzywszy puzderko, wyciągnął z niego dwie szklanki i karafkę, w któréj zamykał się płyn podobny do rubinu; podał jedną szklankę Tristanowi, napełnił ją tyle ile trzęsienie pojazdu dozwoliło to uczynić, a sam wziął drugą: Tristan z uśmiechem zadowolenia i z towarzyszącém mu wdzięczném wejrzeniem, okazał swoją twarz tenorowską;