Strona:PL A Dumas Przygody czterech kobiet i jednej papugi.djvu/646

 Edward skłonił się, słowa nie wymówiwszy, i wyszedł.
 Lea, zostawszy samą, z uśmiechem któregoby sama wytłomaczyć przyczyny nie umiała, położyła klucz na kominie wymawiając: „Przecie!” Edward przechodząc koło buduaru, cichym głosem zawołał na służącą:
 — Rozetto!
 — Co pan Baron, żąda?
 — Czy zawsze jesteś powiernicą pani?
 — Zawsze.
 — Czy zawsze się mną opiekujesz? zapytał spuszczając w jéj rękę kilka sztuk złota.
 — Zawsze panie baronie.
 — Czy nie wiesz co jéj jest dzisiejszego wieczora?
 — Nie wiem.
 — Czy przychodzi kto taki, któregoś jeszcze nigdy nie widziała?
 — Nikt a nikt.
 — Dobrze. Staraj się dzisiaj wywiedziéć co za zarzuty ma przeciw mnie, a jutro rano przyjdź mi powiedziéć prawdę, jakąkolwiek ta dla mnie będzie.
 — Dobrze panie baronie.
 — Rachuję na ciebie.