Strona:PL A Dumas Przygody czterech kobiet i jednej papugi.djvu/700

 — Uważaj dobrze; mój młody chłopcze, nasza prima donna to prawdziwa Cirice, nie rachując jeszcze że jest dobrze strzeżoną.
 — Przez kogo?
 — Przez jednego młodego człowieka bardzo w niéj rozkochanego, i przez drugiego dojrzałego nie mniéj ją kochającego.
 — I cóż z tego?
 — Oto to, że sobie dwie ściągniesz sprawy.
 — Młodego się zrani, starego czyli dojrzałego się zabije.
 — Do tego masz jeszcze miłe związki ze szpadą!
 — Już co na to, to się nie uskarżam, bom temu winien poznanie się z panem.
 — To prawda, jednakże miałeś smutną minę dnia owego.
 — Do licha! rozmyślałem: czy nielepiejby było dobić się wtenczas.
 — A czy teraz jesteś szczęśliwym?
 — Bardzo szczęśliwym.
 — Komu żeś winien to szczęście?
 — Bez zaprzeczenia tobie kochany mistrzu!
 — A więc trzeba mi za nie wynagrodzić.
 — Co robiąc naprzykład?