Strona:PL A Dumas Przygody czterech kobiet i jednej papugi.djvu/701

 — Nierozkochać się w mojéj pierwszéj śpiewaczce.
 — Jeżeli się rozkochani lub już jestem rozkochanym, to twoja wina panie.
 — A to jak?.
 — Dałeś mi pan jéj mieszkanie, co było przyczyną że nim ją poznałem jużem o niéj myślał.
 — A teraz gdy ją znasz?
 — Rozmyślam trochę więcéj.
 — Młody człowieku! tego dokażesz, że ja umrę ze zgryzoty!
 — A pan to zrobisz że ja umrę z wielkiéj mądrości i rozsądku. Oddałem panu na pastwę mój żołądek, ale uprzedzam pana, że serce dla siebie zostawiam.
 — Ależ przez tę miłość glos stracisz!
 — Niebezpieczeństwo którego się pan najwięcéj obawiasz.
 — Nie zaprzeczam, ale to może być przyczyną że duszę twoją także stracisz.
 — Oh! ta należy do innego jak pan dyrektora, wdzierasz się w cudze prawa mój drogi mistrzu, prawisz kazania...
 — No! ostatecznie przyrzecz mi...
 — Nic ci panie nie przyrzekam, chyba to