Strona:PL A Dumas Przygody czterech kobiet i jednej papugi.djvu/703

warzyszyl. Z daleka szedł za nią, widział jak sama weszła do teatru, on tam wszedł także, tak zręcznie i spiesznie, że jak Lea zeszła z loży na scenę, on, wyszedł na przeciw niéj.
 — Dzień dobry, odezwała się, dzisiaj bardzo źle śpiéwać będę:
 — To niepodobieństwo.
 — Otóż pochlebiasz mi, jednakże potrzebuję więcéj pociech niż pochlebstw.
 — Jeżeli potrzeba do pocieszenia twego pani, jednego... szczerego, poświęcającego ci się przyjaciela, odrzekł młody człowiek, nie potrzebujesz go szukać. Cóż ci jest pani?
 — To mi jest, odpowiedziała Lea, iż myślałam żem się już nazawsze uwolniła od miłości człowieka którego nie kocham, a tym czasem postrzegłam że rzecz się ma inaczéj.
 — Pani się uskarżasz żeś kochaną?
 — Pewnie.
 — Miłość jednakże mężczyzny, nie jest nigdy nieszczęściem dla kobiéty.
 — I owszem, gdy kobiéta jest kochaną przez mężczyznę którego nie kocha, lub gdy sama kocha bez wzajemności.
 — Więc pani kogoś kochasz?
 — Może.