Strona:PL A Dumas Przygody czterech kobiet i jednej papugi.djvu/706

co innego, nigdy cię nie widzę wracającéj samotnie. zawsze ci któś towarzyszy.
 — Złośliwy, odparła Lea: powinienbyś wiedzieć że to właśnie jest przyczyną nudów moich.
 — Jakże pani chcesz, abym to mógł wiedziéć?
 — Powinieneś był to odgadnąć.
 Uśmiéch zadowolenia przesunął się po twarzy Tristana, ale go Lea nie widziała.
 — To jednak dziwna rzecz, wymówił Tristan, biorąc obydwie ręce Lei w swoje ręce, ja ciebie kocham, kochasz mnie może także? któż to wie? i zamiast żebyśmy to sobie szczerze i otwarcie powiedzieli: bierzemy, a szczególniéj ja biorę sobie drogę krętą, błędną: wymawiam tysiąc nic nieznaczących wyrażeń, które jednak zawsze się tłomaczyć mogą tak: „kocham cię“, tracimy czas którego bardzo żałować będziemy, gdy dojdziemy do wieku w którym kochać jest nieszczęściem. a wyznać kochanie niedorzecznością.
 — No! otóż widzisz właśnie jak się rzecz ma z tym który mnie co wieczór odprowadza, on jest w nieszczęściu że mnie kocha, a ja, że słyszę jak mi to powtarza.
 — Czy o tym mówiłaś mi dopiéro?