Strona:PL A Dumas Przygody czterech kobiet i jednej papugi.djvu/715

podporę pod moją głowę, żebym takie ręce czuł w moich, i takie echo serca mego słyszał.
 — Pochlebco! nie ma sposobu złapać cię na złym uczynku.
 — Dlatego że zawsze o tobie myślę, i że mi łatwo powiedzieć to co myślę.
 — O tak, byłoby to szczęściem tak wielkiém dla mnie jak i dla ciebie, i rozmyślałam nad sposobami jakiemiby ci to szczęście nazawsze zapewnić.
 — Czyż go nie mamy?
 — Nie całkowicie przynajmniéj. Byłżebyś szczęśliwym tak żyjąc?
 — I ty się pytasz?
 — I niczegóż byś nie żałował?
 — Niczego chyba tego, żeśmy go tak późno używać zaczęli.
 — I niczegobyś nie pragnął?
 — Tego tylko, żeby zawsze to szczęście trwało.
 — Mój drogi, chcę więc żeby takie szczęście twojém było. Życie jest tak krótkie, a czasem tak smutne, że ledwie w niém można znaleść sposobność do zrobienia szczęścia, tym których się kocha, a ja ciebie kocham, czy wierzysz temu?