Strona:PL A Dumas Przygody czterech kobiet i jednej papugi.djvu/719

 — Idę dopełnić ślubu.
 I śpiewaczka poszła do komina, wzięła luidora z woreczka, zbliżyła się do okna, otworzyła go, wyszła na taras i rzuciła pieniądz dziewczynce. Potém oparłszy się o poręcz, pozostała tak w zamyśleniu, jak gdyby wciąż słuchała tej piosnki ludu, a w rzeczywistości, słuchała myśli wzbudzonych w jéj umyśle i sercu tym śpiewem.
 Tristan zbliżył się do Lei.
 — Czy się na mnie wciąż żalisz? zapytał.
 — Nigdy na ciebie nie żaliłam się.
 — Ale, zdaje się, jakbyś gniewała się trochę na mnie?
 — Najmniejszéj rzeczy, słucham tylko.
 — Czyż ta piosnka ma wdzięk jaki dla ciebie?
 — Wdzięk, jaki się znajduje w tém go nam dzieciństwo nasze przypomina!
 — Co chcesz przez to powiedziéć?
 — Chcę to powiedziéć, że jak teraz to dziecię tak ja śpiewałam po ulicach kiedy byłam małą, i że ta dziewczynka mi to przypomniała.
 — Tyś śpiewała po ulicach?
 — Tak jest, to mnie depoetyzuje trochę? nieprawdaż?