Strona:PL A Dumas Przygody czterech kobiet i jednej papugi.djvu/727

 — „Bardzo dobre.
 — „Czy pan mi raczysz dać ich za dwa sous? To dla jednéj biednéj staréj kobiéty, która okrutnie kaszle, którą bardzo kocham; chcę jéj to dać żeby więcéj nie kaszlała.
 — Ile mogę sobie przypomniéć — zdawało mi się że kupca wzruszyły moje słowa, które mi się zdawały bardzo proste.
 — „Masz moje dziecię, odezwał się, oto są rożki.
 — „Dziękuje panu kupcowi.
 — Oddałam mu dwa sous, włożyłam różki w kieszeń i udałam się za rodzicami, którzy nie wiedząc gdziem się podziała, w wielkiéj zdawali się być złości: przyszłam do nich, a uderzenie dane mi w głowę zakończyło wszystko.
 — Wieczorem czekałam powrotu matki Toussaint, posłyszawszy ją, wyszłam cichuteńko i do biegłam jéj, w chwili kiedy drzwi do siebie otwierała.
 — „Matko Toussaint! cicho zawołałam.
 — „Ah! to ty moje dziecię, odpowiedziała, czy zgubiłaś swoją lalkę i przychodzisz po drugą?
 — I zakaszlała się aż mi serce pękało.
 — „Nie matko Toussaint, odpowiedziałam.