Strona:PL A Dumas Przygody czterech kobiet i jednej papugi.djvu/731

mienie słońca w czasie deszczu. Wyciągnęła do mnie gorącą prawie pałającą rękę, i wymówiła niewyraźnym głosem, bardzo chrapliwym:
 — „Dobry dzień moje dziecię!
 — „Dobry dzień matko Toussaint! odpowiedziałam jéj i pocałowałam ją.
 — „To mnie mama Toussaint nic słyszała?
 — „I owszem, wymówiła tak cicho, że dla posłyszenia jéj nachylić się musiałam, ale niemogę już głośniéj mówić, to tyś mnie niesłyszała.
 — „Ja myślałam, żeś już mamo Toussaint wyszła.
 — „ Oh! odpowiedziała kiwnąwszy głową z uśmiechem którego przez całe życie nie zapomnę, nie wyjdę już tylko raz jeden i więcéj nie powrócę.
 — „Czyż masz odejść od nas mamo Toussaint? a cóż się ze mną stanie jak ty odejdziesz?
 — „Nim odejdę zostawię ci dużo lalek.
 — „O! mamo Toussaint, to nie dla lalek.
 — „Mój mały aniołku! wymówiła.
 — „I pocałowała mnie. W czasie tego pocałowania, czułam tak gorący oddech, że mnie w czoło parzył.
 — „O! mamo Toussaint: jakże ci musi być gorąco?