Strona:PL A Dumas Przygody czterech kobiet i jednej papugi.djvu/732

 — „Tak, odpowiedziała, wielkie upały zapowiadają wielkie zimna.
 — Wtedy tego nie zrozumiałam, jednakże było coś w tém powiedzeniu, co mi jakby lodem po żyłach przebiegło.
 — „Dla czego nie wstajesz? odezwałam się przez dzieciństwo.
 — „Bo już nie mogę, moja mała, jestem chorą.
 — „To co ci dałam, nic ci nie pomogło?
 — „Nie moje dziecię.
 — Patrzyłam na biedną kupcowę zdziwionemi oczyma, usta jéj otwarte przepuszczały drżący, gorący i prędki oddech, przerywany kiedy niekiedy chrapaniem okropném, biedaczka krwią pluła, to mnie bardzo przestraszyło, potém zmęczona zamknęła oczy i miała minę umarłéj.
 — „W téj chwili usłyszałam głos matki mojéj, wołający mnie.
 — „Matko Toussaint! odezwałam się, bądź zdrowa, matka mnie woła.
 — „Idź moje dziecię, wyszepnęły usta.
 — „Ale ja powrócę do ciebie.
 — „Dziękuje ci, nie potrzeba: zostań przy