Strona:PL A Dumas Przygody czterech kobiet i jednej papugi.djvu/748

 — „Ja będę miała inne; to są suknie których już nie noszę.
 — Jednakże pomimo takiego wezwania, nie śmiałam brać tych pięknych sukien, i patrzyłam się na dziewczynkę z pod oka, dla zapewnienia się czy nie kłamie, ale twarz jéj taki miała wyraz otwartości i szczerości, i tyle w niéj okazywało się uradowania, że uwierzyłam iż jéj miła było uszczęśliwiać mnie.
 Nareszcie odważyłam się dotknąć ręką jednéj najmniéj drogiéj sukienki, i głową dałam znak że ta by mi się przydała.
 — „Téj chcesz? zapytała dziewczynka.
 — „Tak jest.
 — „I którą jeszcze?
 — „To już wszystko.
 — „Nie chcesz innych?
 — „Nie, dziękuję pannie.
 — „A to dla czego?
 — „Bo matka by je przedała, aby mieć więcéj pieniędzy.
 — „Jakżeż to zrobić?
 — „Jeżeli panna chce, może je zachować, odpowiedziałam, jak ta się zedrze, dasz mi panna inną.