Strona:PL A Dumas Przygody czterech kobiet i jednej papugi.djvu/749

 — „Tak to dobrze, odpowiedziała, teraz cię ubiorę.
 — Dziewczynka jednak była większa odemnie, ja miałam lat dziesięć, a ona mogła mieć lat ze dwanaście; jéj suknie były na mnie za szerokie i za długie; lecz była to suknia nowa, a ja porzucałam łachmany prawie, nie mogłam więc być bardzo zważającą na to, jakie suknie leżą na mnie i jak się fałdki układają; kazała mi jeszcze włożyć parę bucików, które bardzo się na mnie zdały, gdyż ona miała bardzo małą nóżkę, potem pantalony, a w końcu kołnierzyk. Gdy się ubieranie skończyło, patrzyła na mnie i chwaliła. W istocie byłam prawie czystą.
 — „Otóż to tak powinnabyś codzień być ubraną, powiedziała mi.
 — „Oh! bardzobym sobie tego życzyła! odpowiedziałam.
 — „Alboż to być nie może?
 — „Nie.
 — Dla czegóż to?
 — „Tak dobrze ubrana nie mogłabym śpiéwać po ulicach, nie daliby mi ani jednego grosza.
 — „Ależ kiedy ja ci daję lt cztery franki, których twoja matka żąda?