Strona:PL A Dumas Przygody czterech kobiet i jednej papugi.djvu/756

szesnaście lat, skończonych i była najpiękniejszém stworzeniem jakie widziéć można było na świecie. Chociaż sama byłam brónetką, nie mogłam się napatrzéć jéj ślicznych blond włosów, okrywających czoło jakby promienie słoneczne. Do tego dodaj prześliczne duże niebieskie oczy i równe a nadzwyczajnéj białości zęby, płeć madony Rafaela; ale także przyłącz do tego wszystkiego i charakter tak excentryczny i zagadkowy, jaki tylko na świecie mógł się zjawić. To też bywała dopiéro co wesołą i pustą, to znów smutną i do rozpaczy przywodzącą, a od niejakiego czasu, zaczęłam postrzegać na jéj twarzy znaki jakiegoś znużenia, jakby od niesnu, pewnego rana miała nawet oczy czerwone:
 — „Co pannie jest? zapytałam, zdaje się jakbyś płakała?
 — „O! tak jest? biedna Leo, płakałam, odrzekła, bom bardzo nieszczęśliwa.
 — „Cóż się pannie zdarzyć tak niedobrego mogło?
 — „Zdarzył mi się ktoś taki, za którego moja matka nie chce abym szła za mąż.
 — „I któż to taki?
 — „Młody człowiek.