Strona:PL A Dumas Przygody czterech kobiet i jednej papugi.djvu/758

 — „Tak jest, przychodzi do sztachetów zawsze o północy, a ja do niego zchodzę.
 — „Ah! kochana panno! co też ty robisz.
 — „Ale już od trzech dni nie widziałam go.
 — „Widzisz panna, że już nie myśli pewnie o tobie.
 — „Przeciwnie, ja już nie jestem wolną; domyślają się czegoś i pilnują mnie, dla tego rachowałam tylko na ciebie.
 — „A to jakim sposobem?
 — „Żebyś mu odnosiła moje listy.
 — „Ach! panno to niepodobieństwo.
 — „Dla czego?
 — „Gdyby się matka panny dowiedziała, toby mnie wypędziła ztąd... w cóżbym się natenczas obróciła.
 — „Jabym ci dała pieniędzy.
 — „Oh! panno! wykrzyknęłam wtedy, oh to okropne co mi panna mówisz w téj chwili; ja nie pieniądze ale pannę boję się utracić.
 — „Więc mi odmawiasz?
 — „Muszę.
 — „Idź że sobie na zawsze.
 — Oddaliłam się płacząc.
 — Pobiegła za mną.