Strona:PL A Dumas Przygody czterech kobiet i jednej papugi.djvu/762

nie; wszyscy w domu zdawali się być przestraszeni: zaprowadzono mnie do jéj matki.
 — „Co się stało z moją córką? ostro mnie zapytała.
 — „Czy jéj tu nie ma?
 — „Nie, znikła gdzieś.
 — „Znikła! ona? od kiedy pani?
 — „Od wczoraj w wieczór.
 — „Ah! domyślam się! wykrzyknęłam.
 — „Co chcesz mówić
 — Natenczas rzucając się do nóg biednéj matki, słowo w słowo opowiedziałam rozmowę moją z jéj córką, płacząc i u nóg jéj przysięgając na Boga, że zupełnie byłam niewinną.
 — Uwierzyła mi, albo przynajmniéj udała że uwierzyła, i zapytawszy o adres do owego młodego człowieka, pożegnała mnie.
 — Przez tydzień, codzień rano przychodziłam dowiadywać się o nią, ale mi odpowiadano że nie ma żadnéj o niéj wiadomości, w końcu dwóch tygodni:
 — „Panna wróciła od swojéj ciotki! powiedziała mi służąca.
 — „Od ciotki? wymówiłam, nie mogąc ukryć mego zadziwienia.
 — „Tak jest od ciotki, mówiła daléj służąca: