Strona:PL A Dumas Przygody czterech kobiet i jednej papugi.djvu/763

poróżniła się trochę z panią i ociekła do ciotki która ją bardzo kochała.
 — Zrozumiałam tę bajkę wymyśloną przez matkę, dla przytłumienia plotek między służącemi.
 — „Mogęż ją widziéć?
 — „Pojechała na wieś z panią, to jest ze swoją matką.
 — W kilka dni potém, odebrałam bilet od niéj z tysiącem franków, w następujących wyrazach:
 „Moja droga Leo, byłam bardzo nieszczęśliwą; wyjeżdżam, posyłam ci wszystko co posiadam; wiesz że to nie jest jałmużna, nawet nie podarunek; weź to więc. Nie wiem czy cię kiedy zobaczę, może nigdy. Jeżeli się modlisz zawsze jak dawniéj, módl się za twoję biedną Henrykę.
 — To Henryka! przerwał Tristan.
 — Tak jest Henryka.
 — A koniec historyi?
 — Taki koniec, że poszła za mąż.
 — Czy nie wiesz za kogo?
 — Za jednego Anglika.
 — Nazwiska?
 — Pana de Lindsay.