Strona:PL A Dumas Przygody czterech kobiet i jednej papugi.djvu/798

prawdziwie się przestraszyłam powstałam i wyjść chciałam.
 — On także się podniósł, pobiegł za mną, objął mnie rękoma, usiadł, i posadził mnie na swoich kolanach.
 — „Słuchaj mnie, mówił cichym głosem i z tém samém wejrzeniem które mnie tyle przerażało, że aż się trzęsłam, wiesz dla czego nie przychodziłem cię odwiedzać? oto dla tego, że cię kocham.
 — „Dla tego że mnie kochasz?
 — „Tak jest, dla tego że cię kocham i że jestem zazdrosny.
 — „Względem kogo zazdrosny?
 — „Zazdroszczę człowiekowi któremu cię matka twoja sprzedała.
 — „Przecież wiesz że cię także kocham.
 — „Ale to nie dosyć, ja chcę żebyś mnie kochała tak jak tamtego kochasz.
 — I czułam że mnie ściska rękami, jak kleszczami żelaznemi.
 — „Czyś zmysły stracił mój ojcze! zawołałam, chcąc się z rąk jego uwolnić i wydrzeć z mocy jego.
 — „Nie, nie jestem waryatem, śmiejąc się, odpowiedział.