Strona:PL A Dumas Przygody czterech kobiet i jednej papugi.djvu/838

ce, usłyszałam ten sam głos, który pierwéj zawołał: biedna dziewczyna! wymawiający teraz wczasie gdy trupa wynoszono „biedna kobieta!“ Chciałam natenczas ujrzyć tę która tak się nad wszystkiemi cierpiącemi litowała, i postrzegłam kobietę w łóżku obok mnie na pół siedzącą, opartą łokciem i patrzącą tak jak ja na tę scenę. Gdy już wszystko się skończyło, upadła na łóżko i ujrzała mnie wtenczas.
 — „Czy widziałaś? zapytała mnie.
 — „Dałam znak potwierdzający.
 — „To smutne nieprawdaż?
 — „Okropne! wymruknęłam.
 — „To najmniéj dziesiąta którą widzę umierającą, mówiła daléj.
 — „Czy dawno tutaj jesteś?
 — „Dwa miesiące.
 — „Lecz zdaje się że już jesteś zupełnie uleczoną.
 — „Tak jest odpowiedziała, to też spodziewam się że za trzy lub cztery dni opuszczę szpital.
 — I na to wspomnienie jakaś radość błysnęła w oczach choréj.
 — „Ale ty musiałaś bardzo cierpić, bo słyszałam cię okrutnie krzyczącą?