Strona:PL A Dumas Przygody czterech kobiet i jednej papugi.djvu/935

 — Czyż możesz myśleć?
 — Jak to! wszakże to bardzo naturalnie, że żona która cię tak kochała, przyjechała cię widzieć grającego rolę Otella: przybyła w towarzystwie jakiegoś pana; to jéj ojciec pewnie, nieprawdaż?
 — Nie.
 — Może jej brat
 — Nie.
 — Kimże więc jest dla niéj?
 — Nic niewiem.
 — Doprawdy! a to ciekawe!
 Wszystko to wymówione było tonom ironii, ukrywającym jeżeli nie złość wewnętrzną, to przynajmniéj żal w złość przechodzący.
 — No! siadaj mój gościu, już dano wieczerzę.
 Tristan machinalnie cię uśmiechnął.
 Ostatnie śpiewaczki słowa, tyczące się nieznajomego towarzystwa Ludwiki, całą myśl Tristana zajmowały.
 — No! no! nie bądź tak smutnym, zobaczysz jutro te biedne dziecko, ten wzór małżonek.
 Widok niespodziewany żony, tak przewrócił, całą istotę biednego chłopca, że zupełnie zgłu-