Strona:PL A Dumas Przygody czterech kobiet i jednej papugi.djvu/940

weszła do gabinetu impresaria, który się porwał z miejsca, skłonił się podał fotel.
 Piękna odwiedzająca usiadła i zaczekała chwilę, jakby dla ochłonięcia ze wzruszenia. Mały człowieczek usiadł także i przemówił:
 — Pani! czemuż winien jestem te zaszczytne jéj odwiedziny?
 — Czy jesteśmy sami? panie, zapytała młoda kobieta.
 — Sami.
 — Pewnym pan jesteś tego?
 — Najpewniejszy.
 — Bo to o czém mam panu powiedzieć, pan jeden tylko wiedzieć możesz.
 — A więc to jakieś zwierzenie się?
 — Więcéj jak zwierzenie. jest to spowiedź.
 — Słucham pani.
 — Byłam wczoraj w tetrze na przedstawieniu Otella.
 — Ah pani! byłaś świadkiem nieszczęścia które się zdarzyło.
 — Przychodzę dzisiaj dowiedzieć się, czy oznajmienie uczynione publiczności jest prawdziwe?
 — Jakie oznajmienie? zapytał impresario, zapomniawszy już tego szczegółu.