Strona:PL Adam Asnyk-Poezje t.3.djvu/231

Ta strona została uwierzytelniona.

2. Lib. Prim. Ode XXX.

Ad Venerem.





O Wenus! Knidu i Pafii królowo,
Porzuć Cypr ulubiony i zstąp do świątyni,
Gdzie Glycera, zwąc ciebie, z kadzideł wciąż nową
Ofiarę czyni.

Niech śpieszy z tobą i syn z strzałą w ręku,
I Gracye z rozwianemi przepaski, Nimf chóry,
I młodość, co bez ciebie pozbawiona wdzięku —
I sam Merkury.