świata“. Prócz tych, oraz „Snu grobów“, „Odpoczywa“ i „Publiczność i poeci“ oba tomy obejmują 117 utworów, z tych siedem sonetów pojedyńczych p. t. „Sonet“. Wydanie Nowoleckiego uważać potrzeba za normalne dla całej epoki kończącej się na r. 1871 i części 1872-go; przedrukiem jego, tożsamym co do liczby stronic, jest wyd. 2-tomowe Gubr. i Schmidta (Lwów 1870, druk Anczyca w Krak.).
Jak do ukazania się edycyi Nowoleckiego, tak i później, to, co poeta nowego tworzył, szło od razu do czasopism. W latach 1869-79 najwięcej drukował Bluszcz, zarówno rzeczy dawniejszych jak i nowo-powstających. Od r. 1874 zamieszczał już wyłącznie utwory wydaniem z r. 1872-go nie objęte: R. 1874: sonet „Zejdź jasna“, „Za moich młodych lat“, „Ironia“, „Najpiękniejsze piosenki“, „Zaczarowana królewna“, „Teatr w Tusculum“, sonet „Smutni synowie przebrzmiałej już chwili“ (N. 10) — R. 1876: Trzy wyjątki, „Z tragedyi Prometeusz“ i „Tantal“. - R. 1877: „Miłość jak słońce“, „Sam na sam. — R. 1878: „Dwa anioły“, „Dzieje piosenki“. - R. 1879: „Ból zasnął“, „Bóstwo tajemnicze“, „Czarodziejka“, „Dałam ci moc“; „Epaminondas“, „Lykofron do Fatum“, „Mgławice“, „Szczęśliwa młodość“, „Łabędzi śpiew“, „Uśmiech“, „W Tatrach“ (Ulewa, Noc pod Wysoką, Podczas burzy)“.
W Kłosach z r. 1877 półr. I z czerwca N. 608 znajduje się „Ociemniały Thamyris“.
Echo warszawskie, gazeta z lat 1877—82, wydrukowało przed r. 1880 z poezyi między innemi „Odpowiedź przeszłości“ i „Przekład trzeciej pieśni Piekła“, oraz powiastkę „Wśród lasu“.
Z wszystkich utworów po r. 1871 wydrukowanych w czasopismach, a wydaniem 2-tomowem nie objętych, jako też z rękopiśmiennych, z pominięciem apostrofy Prometeusza i dwu strof z chóru z tragedyi Prometeusza (Bl. 1876 NN. 31 i 33) oraz sonetu „Smutni synowie“ (Bl. 1874 N. 10) powstał T. III Poezyi (Lwów 1880 Gubr. i Schmidt), prócz poematu „W Tatrach“ obejmujący 70
Strona:PL Adam Asnyk-Poezje t.3.djvu/288
Ta strona została uwierzytelniona.
XIV
