w Dz. lit. z r. 1868 N. 18 domyślać się możemy, że poeta pozostawił większą jakąś całość, choćby niewykończoną, do której wiersz ten wchodził. Z jego własnego Curriculum vitae, przesłanego tłómaczowi czeskiemu jego poezyi, Fr. Kvápilowi, wiemy, że we wczesnej już młodości przetłómaczył Burggrafów Wiktora Hugo. Określenie trzech utworów w Bluszczu z r. 1876 (NN. 27, 31, 33) — pozwala spodziewać się tragedyi Prometeusz, który według współczesnego listu do wydawcy literackiego miał przedstawić wyzwolenie bohatera. Biesiada lit. r. 1897 (N. 33) podała wiadomość, że niejaka p. L., od której jeszcze przed r. 1860 poeta jako student odnajmował pokój w domu narożnym przy zbiegu ul. Złotej i Marszałkowskiej w Warszawie, twierdzi, jakoby wnuk jej p. Bąkowski, inżenier dr. żel. Syberyjskiej, posiadał poszyt młodocianych utworów poety. Wreszcie przypuszczać można, że znajdą się wiersze na pamiątkę wpisywane, które dotychczas jeszcze nigdzie drukowanemi nie były.
Poza wyszłemi dotychczas czterema tomami Poezyi dawniejszych wydań i ośmioma utworami dramatycznemi wydrukowanemi osobno, o ile wiadomo, ukrywają się jeszcze w drukach czasopiśmienniczych:
1) Panna Leokadya w Dzienniku literackim 1868 (NN. 14-21);
2) Antygona Sofoklesa w Bluszczu 1874 (NN. 14—16);
3) Sonet „Smutni synowie przebrzmiałej już chwili“ w Bluszczu 1874 N. 10;
4) Odczyt o Ignacym Krasickim;
5) Rozprawa o Księciu Niezłomnym w przekł. Słowackiego;
6) Apostrofa Prometeusza w Bluszczu 1876 N. 31 i dwie pierwsze strofy Chóru, niewydrukowane w T. IV Poezyi (wyd. ob. T. II str. 79);
7) Odczyt o Królu duchu w Przewodniku naukowym i literackim 1879 (str. 401-421);
Strona:PL Adam Asnyk-Poezje t.3.djvu/291
Ta strona została uwierzytelniona.
XVII
