Strona:PL Adam Mickiewicz-Pan Tadeusz 392.jpg

Ta strona została uwierzytelniona.
EMIGRACYA. JACEK.
TREŚĆ.
Narada tycząca się zabespieczenia losu zwyciężców — Układy z Ryko-
wem — Pożegnanie — Ważne odkrycie — Nadzieja.

Owe obłoki ranne z razu rospierzchnione
Jak czarne ptaki, lecąc w wyższą nieba stronę
Coraz się zgromadzały; ledwie słońce zbiegło
S południa, już ich stado pół niebios obległo
Ogromną chmurą; wiatr ją pędził coraz chyżéj,
Chmura coraz gęstniała, zwieszała się niżéj,
Aż jedną stroną na wpół od niebios oddarta,
Ku ziemi wychylona i wszerz rozpostarta,