30
Czy kwitnie gaj Mendoga pod farnym kościołem?[1]
I tam na Ukrainie, czy się dotąd wznosi
Przed Hołowińskich domem nad brzegami Rosi[2]
Lipa tak rozrośniona, że pod jej cieniami
Sto młodzieńców, sto panien, szło w taniec parami?
35
Pomniki nasze! ileż co rok was pożera
Kupiecka, lub rządowa, moskiewska siekiera!
Nie zostawia przytułku ni leśnym śpiewakom,
Ni wieszczom, którym cień wasz tak miły, jak ptakom.
Wszak lipa Czarnolaska, na głos Jana czuła,[3]
40
Tyle rymów natchnęła! wszak ów dąb gaduła
Kozackiemu wieszczowi tyle cudów śpiewa![4]
Ja ileż wam winienem, o domowe drzewa!
Błahy strzelec, uchodząc szyderstw towarzyszy
Za chybioną zwierzynę, ileż w waszej ciszy
45
Upolowałem dumań, gdy w dzikim ostępie,
Zapomniawszy o łowach, usiadłem na kępie,
A koło mnie srebrzył się tu mech siwobrody,
Zlany granatem czarnej zgniecionej jagody,
A tam się czerwieniły wrzosiste pagórki,
50
Strojne w brusznice,[5] jakby w koralów paciorki.
Wokoło była ciemność; gałęzie u góry
- ↑ ✽Niedaleko fary nowogródzkiej rosły starożytne lipy, których wiele wycięto około r. 1812.✽
- ↑ dom Hermanostwa Hołowińskich w Steblowie, nad Rosią, gościł Mickiewicza w lutym r. 1825 w jego przejeździe z Petersburga do Odesy.
- ↑ Jan Kochanowski, wielki poeta polski, (*1530—†1584) tworzył pieśni w Czarnolesie, wsi dziedzicznej.
- ↑ ✽Obacz poema Goszczyńskiego „Zamek Kaniowski“.✽ Goszczyński w poemacie tym dał obraz życia kozaków, dlatego wieszczem kozackim tu nazwany.
- ↑ brusznica, rodzaj borówek.
