Ta strona została przepisana.
IX
Z «ONUFROWYCH»
Stójcie! tu kresy ostatnie,
Tu uczcie poświęcim tajnik,
Tutaj bratu śpiewy bratnie
Da witajnik!
O dniu stokroć dla nas drogi,
Gdy nocną spijając rosę,
Wzniesiesz czoło ogniowłose
Nad majowe ziem podłogi.
Miły sercu przyjaciela,
Ach, idź prędzej dniu wesela,
W którym Onufrowi dano
Mające wsławić się miano.
Nie... nie czekam twego przyścia...
Już stopa rwie się z uwięzi.
Podajcie na skronie liścia,
Dajcie tyrs bluszczo-gałęzi!
Ja za Bachem, wy za wieszczem,
Kiedy uderzę w cytarę,
Moczcie piersi winnym deszczem,
Krok i głosy złóżcie w miarę!
«O dniu, inszych dni szczęśliwszy!»
Niech każdy z kolei woła;
