Ta strona została przepisana.
CVIII
EKSKUZA
Nuciłem o miłostkach w rówienników tłumie;
Jedni mię pochwalili, a drudzy szeptali:
«Ten wieszcz kocha się tylko, męczy się, i żali,
Nic innego nie czuje, lub śpiewać nie umie.
«W dojrzalsze wchodząc lata, przy starszym rozumie,
Czemu serce płomykiem tak dziecinnym pali?
Czyliż mu nato wieszczy głos bogowie dali,
Aby o sobie tylko w każdej nucił dumie?»
Wielkomyślna przestroga! — wnet z górnemi duchy
Alcejski chwytam bardon i strojem Ursyna[1]
Ledwiem zaczął przegrywać, aż cała drużyna
Rozpierzchła się, unosząc zadziwione słuchy;
Zrywam struny i w Letę ciskam bardon głuchy.
Taki wieszcz jaki słuchacz...
- ↑ Bardon, czyli lutnia alcejska, tak zwana od sławnego liryka greckiego Alceusza, który urodzony w Mitylenie, żył około r. 604 przed Chrystusem. Ursyn, przydomek Juljana Niemcewicza.
