Strona:PL Adam Mickiewicz - Poezje (1929).djvu/470

Ta strona została przepisana.
3. IMIE.

Jakie na przyszłym świecie będziesz nosić imie?
Imie Ojca, który cię do rodziny przyjmie.

4. Z BAADERA.

Prawo jest jak powietrze, więc na pustej duszy
Leżąc całym ciężarem, tłoczy ją i kruszy;
Gdy znajdzie drogę do niej, w równowadze stawa,
Nie ciśnie zewnątrz duszy, której głąb napawa.

5. MĘDREK.

Mędrek dmie się przed uczniem, przed współmędrkiem chlubi,
Lecz zarówno współmędrka i ucznia nie lubi.
Współmędrka, żeby jego bogactw nie obliczył,
Ucznia, żeby ich nie skradł, lub nie odziedziczył.

6. MĘDRZEC.

Prawy mędrzec cieszy się, jak pielgrzym ubogi,
Gdy spotka na pustyni towarzysza drogi;
Mędrek świecki, jak złodziej manowcami zmyka,
Bo w każdym widzi świadka lub współzawodnika.

7. OKLASKI.

Dwóch mędrców równie sławnych nauczało w szkole.
Któryż z nich prawdę mówił? Prawda w oczy kole.
Jednego gmin wygwizdał, a drugiemu klaskał,
Widać, że jeden ukłuł, a drugi pogłaskał.

8. DZIEWICA I DZIECKO.

Dwie istoty szczęśliwe nawet na tym świecie,
Bo zawsze bliskie Boga: dziewica i dziecie.

9. PRACA.

Jeśli masz się do dzieła ważnego sposobić,
Pomyśl wprzódy czyli chcesz i czy umiesz robić;
Ja, choćbym chciał i umiał, jeszcze się nie ważę,
Jeżeli mi powinność działać nie rozkaże.

10. JEŹDZIEC.

Kij bardziej niźli lanca rani i zabija
Jeśli żołnierz swe serce wbił na koniec kija.