Ta strona została uwierzytelniona.
sce; R. Libek wśród Łotyszów; Marietta Frollo w Rumunji; Chr. Nielsen w Danji; dr. D. Marignoni we Włoszech; J. Rodriguez Huertas na Maladze, Fr. Vl. Lorenc w Czechach; Dawid Gurewiĉ z Białej Cerkwi i Hanez wśród Żydów; ks. A. Dombrovski na Litwie; R. H. Geoghegan w Ameryce; J. H. Ferreira w Hiszpanji; M. Bogdanov w Bulgarji; W. Watser wśród Estów; Achmet Ustiamiszew wśród Tatarów, wreszcie rozpoczynający dopiero swą działalność a później tak bardzo dla sprawy Esperanta zasłużony — Ludwik de Beaufront we Francji.
Oprócz wspomnianych wyżej powstały w tym czasie kluby i kółka: w Göteburgu i Osterby w Szwecji, Erlangen, Schweinfurcie, Wilnie (1892), Warszawie[1], Stoneby, Odesie, Reims-Soissons,
- ↑ Kółko warszawskie założyli 1 grudnia 1893 r.: Józef Waśniewski, Jan Janowski, Aleksander Blumental, dr. Wilhelm Róbin i Stanisław Goldberg. Nie uzyskawszy jednak zatwierdzenia oficjalnego, działalności swej ani ujawnić ani rozszerzyć nie mogli.
