Strona:PL Adolf Suligowski - Z Ciężkich Lat.djvu/122

a w Wielkiej Brytanii prawo z 10 sierpnia 1888 r. Z mocy postanowień tych otworzono nowe organy centralne dla kontroli taryf kolejowych, przyczem w Stanach Zjednoczonych zabroniono niesprawiedliwych refakcyj i szkodliwych związków (pools), w Wielkiej Brytanii natomiast postanowiono wprowadzać stopniowo nowe taryfy, ułożone pod kontrolą rządu. Jedno i drugie prawo dopuszczało w pewnej mierze ingerencyę rządu w sprawach taryf, przy zachowaniu koncesyj kolejowych. W praktyce jednak środki te, o ile dotąd wiadomo, miały niewielkie powodzenie.
 W Rosyi sprawa potoczyła się drogą nieco odmienną. Podobnie jak zagranicą, tak i tutaj, taryfy zmieniały się ciągle, stosownie do woli towarzystw kolejowych. Liczba skarg na niestałość i różnomierność taryf z biegiem czasu wzmagała się.
 Wówczas postanowiono system gospodarstwa prywatnego zastąpić systemem gospodarstwa publicznego i sprawę taryfową przełożyć w ręce rządu. Zatwierdzona w dn. 11 lipca 1886 r. uchwała komitetu ministrów poddała taryfy kolejowe bezpośredniej komunikacyi zagranicznej pod rządową kontrolę. W rok potem sankcyonowane w formie prawa zdanie rady państwa z d. 15 czerwca 1887 r. ustaliło zasadę, że dla zabezpieczenia interesów skarbu, potrzeb ludności, jakoteż przemysłu i handlu, kierownictwo czynnościami towarzystw prywatnych w sprawie taryf kolejowych wogóle należy do rządu. Równocześnie polecono ministrom komunikacyj, dóbr państwa i skarbu, oraz kontrolerowi państwa, aby rozpatrzyli bliżej sposoby i drogi, przy pomocy których podobna zasada dałaby się urzeczywistnić. W wykonaniu tego opracowany został projekt przepisów o taryfach kolejowych i o instytucyach do spraw taryfowych. Rada państwa rozpatrzyła go i zaaprobowała, z dniem 8 marca 1889 r. pozyskał on moc prawa i jednocześnie otworzono istniejące dziś instytucye taryfowe, a mianowicie departament spraw kolejowych, radę do spraw taryfowych i komitet taryfowy.