Strona:PL Adolf Suligowski - Z Ciężkich Lat.djvu/126

 Idzie jednak o to, że formuła ta ma zastosowanie nietylko do wywozu, ale i do ruchu wewnętrznego. Co gorsza, przy taryfach wywozowych nie zastrzeżono przejścia przez granicę, tak że przywiezione do punktów granicznych po nizkiej stawce zboże może pozostać w obrębie państwa i obciążyć nadmiernem zaofiarowaniem rynki wewnętrzne. Dalej, na podstawie przytoczonej powyżej formuły, ułożone zostały opłaty przewozowe w komunikacyi bezpośredniej wewnętrznej, oraz miejscowej, z dopuszczeniem podwyżki stawek w zastosowaniu do komunikacyi miejscowej, przy równoczesnem w pewnych wypadkach ich obniżeniu dla komunikacyi bezpośredniej, co nadało systemowi jeszcze bardziej charakter dyferencyjny. Przyłączyło się do tego dyferencyalne określenie opłat dodatkowych, a mianowicie: przy przewozie na odległości do 360 wiorst pobierana jest za naładowanie i wyładowanie opłata 6 rb. 10 kop., przy przewozie ponad 360 wiorst opłata ta wynosi mniej, bo tylko 4 ruble. Wobec tego koszty przewozu na małe odległości są w stosunku do kosztów przewozu na dalsze odległości bardziej jeszcze uciążliwe.
 Wogóle ruch miejscowy w granicach okręgów wytwórczych kosztuje bardzo drogo, podczas gdy dalekie przebiegi, zwłaszcza w komunikacyi wywozowej, są bardzo tanie. I to właśnie z punktu widzenia słuszności nie wytrzymuje krytyki. Nierównomierność taryf stawia wielką produkcyę i wielkie ładunki kolejowe w położeniu uprzywilejowanem, ze szkodą, rozumie się, interesów drobnego przemysłu i ruchu miejscowego, który dla rozwoju miejscowego jest niezbędny. Jeżeli za czasów gospodarki prywatnej prywatnych towarzystw kolejowych różnice i przywileje uważano za niewłaściwe, to z chwilą rozpoczęcia się gospodarki państwowej tem bardziej unikać ich należy. Wzgląd na popieranie wywozu za granicę nie istnieje, gdy chodzi o ruch wewnętrzny, razić też muszą wyżej wytknięte braki, które kładą na systemie piętno niesprawiedliwości.