Strona:PL Adolf Suligowski - Z Ciężkich Lat.djvu/148

rosyjsku (ponieważ język ten jest u nas obowiązujący), arytmetyki, religii, historyi świętej, otrzymując ogólne pojęcie o wszystkiem, co się dokoła nich dzieje. Obok tego, chłopcy wyrabiają różne przedmioty ze sznurka, słomy, drzewa, nawet z metali, dziewczynki zaś uczą się szyć, cerować, haftować, prać i prasować, różnych zajęć domowych etc.
 We wspomnianych przytułkach w roku ubiegłym (1899) mieliśmy 6.518 dzieci, nie licząc tych, które w ciągu roku opuściły schronienia, a przeszło 7.000 łącznie z niemi. Jest to liczba bardzo znaczna, nawet w mieście, liczącem 700.000 mieszkańców. I pomimo, że to opieka czasowa, że trwa w ciągu dnia tylko do 4-ej godziny po południu, uważamy ją za bardzo ważną z różnych powodów.
 Przedewszystkiem dlatego, że dziecko nie opuszcza środowiska, w którem przyszło na świat, w którem się rozwija i w którem będzie musiało żyć i działać w przyszłości. Związek między rodzicami a dziećmi nie ulega zerwaniu, za nadejściem wieczoru, oraz w dnie niedzielne lub świąteczne, rodzice i dzieci są razem i rodzice są zmuszeni do zajmowania się dziećmi, otrzymując swobodę pracy w ciągu dnia, dzięki naszej opiece.
 Dalej, mamy na widoku i to, że tego rodzaju dobroczynność nie wymaga znacznych kosztów. Przy małym nakładzie można robić wiele dobrego. W istocie na utrzymanie 6.518 dzieci, któreśmy mieli w roku ubiegłym w powyższych przytułkach, wydaliśmy niewiele więcej nad 95.000 rubli, nie licząc wprawdzie darów w naturze i bezpłatnego w wielu razach mieszkania w gmachach towarzystwa; jednakże nawet po doliczeniu tych darów i ceny mieszkania, nie o wiele przekraczamy 300.000 franków rocznie. Co prawda, wyrzucają nam niekiedy, że za mało dajemy dzieciom. Rzeczywiście, co do pożywienia, dzieci otrzymują tylko herbatę z mlekiem i chlebem, lokale przytułków są często niedostateczne, ale na to niema rady, musimy uprawiać dobroczynność w miarę środków i możności. Kierujemy się zasadą, że lepiej wspierać