Strona:PL Adolf Suligowski - Z Ciężkich Lat.djvu/152

postanowiono w wypadkach, kiedy członkowie rad miejskich i ich zastępcy uchylili się od swych obowiązków, przełożyć zawiadywanie sprawami miejskiemi na magistraty. W ten sposób upadł na nowo zainicyowany samorząd, gdy zaś w drugiej połowie siódmego dziesięciolecia nastąpiła reforma ustroju administracyjnego Królestwa Polskiego na mocy ukazu z d. 10 grudnia 1866 r., magistraty stały się napowrót niższemi jednostkami administracyjnemi, jak to miało miejsce przed r. 1861, z pewną tylko zmianą w porządku prowadzenia spraw, która wynikła ze zwinięcia władz centralnych i poddania miejscowej administracyi kraju pod ministerium spraw wewnętrznych.
 To powtórne przejście do zasady biurokratycznej odbyło się wtedy, kiedy Rosya u siebie na zasadzie ordynacyi miejskiej z d. 16 czerwca 1870 r. przeszła od systemu koronnego do samorządnego, przy zaciągnięciu olbrzymich sił społecznych do zajmowania się miejscowemi sprawami miejskiemi.
 Z powyższego okazuje się, że ustalenie w owym czasie biurokratycznego zarządu w sprawach miejskich nosiło charakter środka wyjątkowego, wywołanego warunkami chwili. Uczyniono to w drodze wyjątku od ogólnej reguły i to czasowo, czego dowodem jest ta okoliczność, że w prawie o urządzeniu gospodarczem m. Warszawy z d. 22 czerwca 1870 r. polecono ministrowi spraw wewnętrznych rozpatrzeć kwestyę organicznego przekształcenia warszawskiego zarządu miejskiego i przedstawić swoje wnioski we właściwym porządku. Tymczasem ten czasowy środek zamienił się w stały system i przetrwał aż dotąd, przyczyniając się do podtrzymania w państwie dwóch odmiennych gospodarstw: samorządnego, panującego obecnie już na całej przestrzeni państwa, z wyjątkiem kraju turkiestańskiego, i biurokratycznego, które istnieje ciągle w guberniach Królestwa Polskiego.