Strona:PL Adolf Suligowski - Z Ciężkich Lat.djvu/208

nalnego za ostateczny, a sprawę za skończoną. Decyzya ta postanowioną była znowu bez wezwania podsądnego, bez wszelkich z jego strony objaśnień, bez żadnej na jego korzyść obrony. Następnie, ale dopiero w siedm lat później, na skutek manifestu z r. 1883 taż izba na zasadzie tak nazwanego wyroku dodatkowego z dnia 5 kwietnia 1889 r. zmniejszyła karę o jedną trzecią część i ograniczyła takową do ośmiu miesięcy rot aresztanckich.
 Do wydania tego wyroku także nie wzywano podsądnego, co pozbawiło Beredę jedynej możliwej dlań obrony, do której miał prawo niewątpliwe. Izba sądowa odrzuciła apelacyę Beredy z tej zasady, że w myśl artykułu 10 przepisów tymczasowych z r. 1875 sądy kryminalne rozpoznawać miały w ostatniej instancyi apelacye od wyroków sądów policyi poprawczej; nie przyjąwszy wcale pod uwagę art. 9, 11 i 12 tychże przepisów, wedle których sprawa ulegała sądowi apelacyjnemu w ostatniej instancyi.
 Pomimo oczywistnej nieważności tak decyzyi izby z d. 2 grudnia 1882 r., jak też i jej wyroku dodatkowego z dnia 5 kwietnia 1889 r., ten ostatni wyrok, bez ogłoszenia w ustanowionym obecnie porządku, przesłano odnośnej władzy do wykonania. Bereda został w dniu 27 maja 1889 r. zaaresztowany. Gdy się to stało, wniosłem natychmiast podanie o podniesienie decyzyi z dnia 2 grudnia 1882 r. i przyjęcie sprawy do rozpoznania, izba sądowa decyzyą z dnia 10 czerwca 1889 r. na posiedzeniu ekonomicznem prośbę odrzuciła, nie dołączywszy nawet do sprawy aktów dawnych sądów, złożonych już do archiwum, i nie sprawdziwszy nawet motywów wyroku sądu kryminalnego z d. 10/22 października 1875 r.
 W tym stanie rzeczy, zwróciwszy uwagę na nieważność wyroku dodatkowego izby z d. 5 kwietnia 1889 roku i na pogwałcenie art. 3 przepisów o sposobie stosowania manifestu z r. 1883 podałem w imieniu podsądnego skargę kasacyjną na ten ostatni wyrok, lecz izba sądowa nową decyzyą z d. 15 czerwca 1889 r. postanowiła skargę moją zwrócić,