dnia 13 listopada 1902 r.
Rok obecny stanowi pamiątkową dla czytelni bezpłatnych datę. W tym roku upłynęło lat 30 od chwili ich założenia. Już w r. 1860 obecny prezes towarzystwa dobroczynności, ks. Tadeusz Lubomirski, zaofiarował kwotę rubli 900 z przeznaczeniem na czytelnie, których wtedy jeszcze nie było. W r. 1861 urządzono małe biblioteczki przy sześciu ochronach, przeważnie przez samego ks. Lubomirskiego wyposażone w książki, a w roku następnym 1862 po wygotowaniu odpowiedniej instrukcyi, utworzono sekcyę czytelni bezpłatnych, do rozporządzenia której oddano poprzednie biblioteczki i ufundowano jeszcze sześć nowych czytelni, tak, że sekcya już w roku swego powstania liczyła odrazu 12 czytelni.
Dalszy rozwój był stosunkowo powolny. W obecnym czasie posiadamy zaledwie 21 czytelni, z których ostatnia powstała w roku bieżącym.
Pierwszym naczelnikiem sekcyi był Ludwik Łęski, w r. 1867 zastąpił go Jan Gautier, który najdłużej, bo przeszło lat dziesięć piastował tę godność, potem objął kierownictwo prof. Adolf Pawiński, w r. 1884 wszedł Mieczysław Siesicki, wreszcie od roku 1888 do 1891 sekcya miała za kierownika mego poprzednika Aleksandra Rembowskiego.
Czytelnie bezpłatne przed 30-tu laty stanowiły na ziemi
