W październiku 1887 r.
Omawiana od lat paru na naszych zebraniach myśl zjazdu prawniczego znalazła urzeczywistnienie. Dzięki energicznym zabiegom prof. Kasparka projektowany już dwukrotnie zjazd przyszedł tym razem do skutku i dodać trzeba, odbył się pomyślnie.
W krótkim stosunkowo czasie, bo zaledwie w ciągu trzech miesięcy, zgłosiła się spora garstka referentów, w ich liczbie kilku ludzi uczonych, przyszły kwestye pożyteczne i interesujące, które poruszyły umysły, a przepełniona aula krakowskiego collegium novum dowodnie świadczyła o ogólnem zajęciu się rzeczą ze strony naszego prawnictwa. Dość powiedzieć, że przed otwarciem zjazdu liczba członków zapisanych obejmowała poważną cyfrę 378 uczestników, nie licząc tych, którzy w ostatnich dniach na zjazd się zameldowali. W liczbie zapisanych z Królestwa i gubernii Cesarstwa było 83, z Poznańskiego 7, a nie brakło gości przybyłych z Wiednia, Berlina i innych miejsc, bo gdzież zresztą teraz Polaków niema.
Główną treść działalności wszelkich zjazdów stanowią złożone referaty i dyskusye nad nimi. Pierwszym z kolei był referat prof. Kasparka o potrzebie troskliwej uprawy prawa międzynarodowego prywatnego i środkach do tego
