Strona:PL Agaton Giller-Opisanie zabajkalskiej krainy w Syberyi t. 1 045.jpeg

Ta strona została skorygowana.
II.
Jabłonowe góry i przeprawa przez nie. Spotkanie kupca waryata na stacyi. Dolina Ingody. Małorusini nad Ingodą. Ich pochodzenie i charakter. Wygnańcy polityczni nad Ingodą. Syberyacy polskiego pochodzenia. Opinia o małżeństwach mieszanych. — Dochody urzędników gminnych i sprawy we wsiach. — Stan szkół gminnych w Dauryi. — Jezioro Kinon. — Założenie Czyty. Murawiew Amurski. — Ludność i opisanie Czyty. — Składki pani Rakowskiej na kościół katolicki. — Władze w Czycie. — Urzędnicy i oficerowie Polacy. — Listy wygnańców politycznych. — Urzędnicy. — Żydzi w Czycie. — Zapusty, kobiety, życie umysłowe, szlachta zagonowa w Czycie. — Onufry Grądzki. — Religia. — Garnizon. — Zmarli Polacy w Czycie. — Dekabryści. — Wyjazd jenerała Zapolskiego. — Robactwo noszące nazwiska austryaków i prusaków. — Szarzy politycy. — Policya za Bajkałem. — Malowniczość okolic Czyty — wieś Wierch Czyta i polscy wygnańcy w niej zamieszkali. — Projekt kolei żelaznej.

Po drodze trzęsącej i szerokiej, wózek mój powoli wtaczał się na pasmo Jabłonowych gór.[1] Po obu stronach drogi i przedemną roztaczał się krajobraz ścieśniony górami, zasłonięty puszczą, bez ludzi i domostw. Góry jednostajnej wysokości z płytkiemi dolinami, okryte modrzewiowym borem, w miejscu, w którem je przejeżdżać trzeba jadąc do Dauryi, pozbawione są cypli i turni, które niby ozdoba gotycka sterczą na szczytach innych gór. Przepaści, urwisk malowniczych, szumiących wodospadów nie ma tutaj; bór tylko a raczej puszcza modrzewiowa okryła grzbiety i biodra gór i nadała im ciemny, ponury charakter. Wiatr w puszczy poświstuje smutną piosenkę, słychać tentent koni i dzwonek

  1. Nazwisko Jabłonowe góry nie pochodzi od jabłoni, które tutaj nie rosną, lecz od wyrazu tunguzkiego Jableni, z którego Moskale utworzyli Jabłonowe. Tunguzi nazywają te góry «Jableni daba.» Daba oznacza górę.