Strona:PL Agaton Giller-Opisanie zabajkalskiej krainy w Syberyi t. 1 050.jpeg

się więc nad Ingodą. Nad Ingodę przybyło tylko 70 rodzin, kilkadziesiąt osiadło w tomskiej gubernii, reszta zaś została na Kaukazie. Założyli tutaj wieś Nikołajewsk i zaczęli trudnić się rolnictwem i polowaniem; osada ich prędko zakwitła. Między zbiegłymi z Ukrainy włościanami, było kilku Polaków, jeden z nich szlachcic Gaziński przybył z nimi aż nad Ingodę i tu w późnej starości umarł; potomkowie jego dotąd mieszkają w Nikołajewsku.
 Małorusini nad Ingodą słyną z pracowitości i zamożności, wieś ich należy do najpiękniejszych osad okolicy. Rolnicy dobrze się mają, lecz lepiej się mają ci, którzy przy rolnictwie i handlem się trudnią. Upewniali mnie, że w Nikołajewsku jest kilku włościan mających kilkudziesięciotysięczne kapitały. Chwalą ich nie tylko dla bogactw, jakie posiadają, ale i dla rzetelności; uczciwość ich w porównaniu z syberyjską jest bardzo przykładną. Używają dotąd języka małoruskiego; w ich mowie zachowało się dużo wyrazów polskich i zwrotów żywo przypominających Ukrainę. Zwyczaje i śpiewy z nad Dniepru, zachowują i nad Ingodą. Młode jednak pokolenie a mianowicie dopiero rosnące, utraciło już wiele z cech i zwyczajów swoich ojców; język zapruszyli wyrazami moskiewskiemi i mongolskiemi, powoli też zapominają starych obyczajów. Za lat kilkadziesiąt garstka Małorusinów z nad Ingody straci odrębny swój charakter i zleje się w zupełną i jednolitą całość z Syberyakami. Za Bajkałem znajduje się jeszcze druga grupa Małorusinów nad Czykojem; o niej nie mogłem zebrać żadnych szczegółów.
 W tutejszej gminie, jak i we wszystkich innych, prócz Syberyaków to jest: Moskali tu urodzonych, mieszkają jeszcze osiedleńcy różnych narodowości, za różne winy do Syberyi deportowani. W tataurowskiej gminie mieszkają (1855. r.) dwaj polityczni polscy wygnańcy: Stanisław Nowakowski z Lubelskiego za sprawę emisaryuszów 1833. r. do Syberyi posłany i Ignacy Kamieński z Wołynia; mieszka tu jeszcze Polak, którego nazwisko wyszło mi z pamięci, przysłany nie wiadomo za jaką sprawę przeszłego jeszcze wieku; obecnie ma stokilkanaście lat i zupełnie zsybiraczał. Za ałchanajskiemi górami jest gmina uścilińska, obejmująca wsie nad