Strona:PL Agaton Giller-Opisanie zabajkalskiej krainy w Syberyi t. 1 172.jpeg

Ta strona została przepisana.

pomijajcie, bo ona jest na drodze, po której może jaka niepokojąca kwestya was zaczepić. Przyjeżdża tu wielu z Europy, czasem i z Ameryki ludzi, handel się ożywia a z nim i drogość wszystkich produktów następuje; zaczynają przywozić gazety, pokazują się czasem liberalni oficerowie, potrzebują pomocy biedni amurscy osiedleńcy, wojska i kupców podostatkiem a wszystko i wszyscy razem dają Szyłce, szczególniej na wiosnę pozór jakiegoś życia. Ten ruch w Szyłce powiększył i ludność wygnańców politycznych. Obecnie mieszkają tu następni wygnańcy: Hilary Weber, rodem z Poznańskiego, z gimnazyum płockiego. Dowiedziawszy się o wejściu Artura Zawiszy do Polski, uciekł i wynalazłszy go w lasach podzielał przygody dzielnego Artura. Po rozproszeniu oddziałku pod Krośniewicami, wzięty był do niewoli wraz z innymi we Włocławku przez zdradę jednego z towarzyszy; w 1834. r. przysłali go do kopalni. Alojzy Dembiak Łapiński, szlachcic zagonowy z Łomżyńskiego, za powstanie zrobione w swojej okolicy w 1831. roku; długo ukrywał się w lasach, później wzięty i do kopalni posłany; Piotr Płoński za tęż samą sprawę, także rodem z Łomżyńskiego do kopalni przysłany.[1] Teodor Sajczuk, włościanin z Mińskiego, ze wsi Michała Wołłowicza, za pomoc daną jemu i przyłączenie się do jego oddziału, wzięty na placu z bronią w ręku, obity w 1833. r. kijami w Grodnie, ztamtąd do kopalni przysłany. Maksymilian Gawrylenko, włościanin z Mińskiego (na Białej Rusi) za ucieczkę z wojska moskiewskiego do polskiego w 1831. r., udział w kampanii, emigracyę do Galicyi i powrót ztamtąd z emisaryuszem Leopoldem Białkowskim do Królestwa, wzięty w zbożu przez zdradę księdza Radziszewskiego pod Białą, okropnie zbity kijami w Warszawie, posłany do kopalni. Franciszek Sztrejmann, garbarz, rodem z Wilna, za udział w powstaniu 1831. roku obity knutami i posłany do kopalni. Teofil Moszyński, rodem z Płockiego, służył na kolei warszawsko-krakowskiej; przysłany do kopalni w 1856. r. za przewożenie korespondencyj spisko-

  1. Płoński powrócił do kraju w 185. 8r. i w wiosce rodzinnej w Łapach umarł w 1860. r.