Ta strona została przepisana.
Że zlekceważon przez cię jest nasz król,
Że w tobie się li miłość ku śmiertelnym święci!
*
Jakiż bezpłodny to szał
Twa miłość, druhu mój,
Chcąca uszczęścić ziemię!
Powiedz, czy może strasznych cierpień zwał,
Ciężki brzemienny znój,
Zdjąć z ramion twych
To nikłe, ślepe, jednodniowe plemię,
Do mar podobne mdłych?
Przecież to prawda, że, co Bóg uchwali,
Tego już żaden ludzki zamysł nie obali.
*
Po twojej doli to wiem,
O Prometeju! Ach!
Po twej haniebnej kaźni!
Inne dziś pieśni dźwięczą w uchu mem,
Nie te — skąpane w łzach,
Ale ów wtór,
Który do ślubnej śpiewałam ci łaźni,
Gdyś jedną z nadobnych cór
Okeanowych, siostrę Hesjonę,
Bogatem ją zdobywszy wianem, brał za żonę.
Wpada IO z rogami na głowie.
IO.
Co to za kraj?
Co za Jud?
Któż to tam leży? Któż?
O skalny powalon cios,
