Strona:PL Ajschylos - Oresteja III Święto pojednania.djvu/51

w szale bakchicznym rozszarpała go, sądząc, że ma przed sobą lwa; los jego jest tematem tragedji Eurypidesa „Bakchantki“.
 Str. 7, w. 31: krynica szemrząca Plejstosa. — Plejstos, rzeczka koło Delf; bóg rzeki Plejstos był ojcem nimf korycyjskich.
 Str. 7, w. 31: Posejdon — władca morza.
 Str. 7, w. 36: zebrani Hellenowie mogą wejść, a zasię w porządku, jaki los im naznaczył. — Pielgrzymi, przybywający do Delf po wyrocznię, wchodzili do świątyni w porządku, który wskazywało losowanie, gdyż Grecy sądzili, iż bóg kieruje losami i sam wskazuje w ten sposób porządek zapytań.
 Str. 7, w. 45, 46; i oto widzę męża, jako głaz ołtarza... haniebnie znieważa — Głaz ołtarza t. j. omfalos, największa świętość wyroczni delfickiej, uważany był za pępek ziemi.
 Str. 7, w. 48, 49: wraz z oliwnym prętem, w wełnianą, białą wstęgę owitym troskliwie — symbol błagania. U Greków istniał obrządek t. zw. hikesji, religijnego błagania: błagalnik, trzymając w ręku gałąź oliwną, owitą w wełniane białe wstęgi, siadał przy ołtarzu lub też dotykał ręką kolan i brody tego, kogo błagał o łaskę. Odmówić takiemu błagalnikowi było grzechem, obrazą Zeusa Hiketjosa, patrona błagalników. Orestes zjawia się w świątyni Apollina, jako hiketes — błagający o oczyszczenie od zmazy zabójstwa.
 Str. 8, w. 52: Gorgony — trzy straszliwe siostry, (Stenno, Eurjale i Meduza, znana z podania o Perseuszu), mieszkające na krańcach ziemi za oceanem.
 Str. 8, w. 55, 56: jak ich ciżba wszelką strawę kradła ze stołu Fineusza. — Mityczny, król Fineusz za oślepienie własnych dzieci został podwójnie ukarany: ślepotą i Harpjami. Harpje były to stworzenia mityczne, nawpół kobiety, nawpół ptaki, piekielne duchy, wszystko nagle porywające — właściwie symbole nagłej śmierci. W podaniu o Fineuszu występują jako drapieżne duchy skrzydlate, porywające strawę ślepemu królowi.