Strona:PL Ajschylos - Oresteja II Ofiary.djvu/60

 Str. 31, w. 8, 9: gdzież się zmieści tyle wstrętu, co w powieści o morderczej Scylli — Scylla, córka megaryjskiego króla, Nisosa, za namową Minosa, króla kretejskiego, który oblegał Megarę, podstępnie ścięła ojcu purpurowy pukiel włosów z głowy; pukiel ów był ściśle związany z życiem Nisosa i losem miasta i strata jego spowodowała śmierć Nisosa i klęskę Megary.
 Str. 31, w. 24: straszny mord, popełnion na Lemnie — Mowa o mieszkankach wyspy Lemnos, które pomordowały swych mężów.
 Str. 32, w. 6: Ajza — los.
 Str. 32, w. 16: noc swemu zaprzęgowi rozpuściła wodze — Noc, podobnie jak Heljos, ma swój zaprzęg.
 Str. 35, w. 7: Pejto — bogini namowy, uosobienie dobrej rady.
 Str. 35, w. 11: Cylissa — cylicjanka, kobieta z Cylicji w Azji Mniejszej. Niewolnicy w Grecji byli zazwyczaj pochodzenia niegreckiego.
 Str. 38, w. 15: syn Mai — Hermes.
 Str. 39, w. 9: Perseuszową odwagę — Perseusz, odważny bohater mityczny, który zabił straszną Meduzę, obracającą spojrzeniem żywe istoty w kamienie.
 Str. 42, w. 7, 8: zapomnieć chcesz... pityjskich wieszczb — Pityjska wyrocznia Apollina w Delfach cieszyła się największem poważaniem starożytnych.
 Str. 43, w. 12: sfora matki — sfora Erynij, które powstaną z przelanej krwi Klitajmestry.
 Str. 44, w. 8: Priam — król trojański, ojciec Parysa.
 Str. 48, w. 29: tam, do pępka ziemi — Grecy sądzili, że Delfy są ośrodkiem ziemi, i kamień, przechowywany w świątyni delfickiej, t. zw. omfalos, uważali za pępek ziemi.
 Str. 48, w. 32: uciekam w jego progi, bo tam mi jedyny wyznaczył on przytułek — Apollo ma władzę oczyszczania od zmazy skalanego krwią zabójcy.