Lecz chyżo również pada
Wieść, urodzona
Z płochych białogłów łona.
PRZODOWNIK CHÓRU:
Dowiemy się niebawem, czy prawdy jest bliska
Płomienna wieść, przez żarne podana ogniska,
Czy może owo światło jest, ni obraz we śnie,
Co przyszedł, pełen czaru, i zginął przedwcześnie.
Bo oto widzę posła, jak k’nam od wybrzeża,
Uwieńczon gałązkami oliwnemi[1], zmierza.
A suchy, dżdżu spragniony kurz, co poddostatkiem
Obsypał go, brat bliźni błota, jest mi świadkiem,
Że niemym posłem nie jest i że nie przez blaski
I dymy watr wierchowych udzieli nam łaski
Radosnej, albo... O tem ani wspomnąć nie chcę,
Albowiem, gdy go widzę, nadzieja mnie łechce,
Że z dobrem tem niebawem dobro się połączy!
A kto naszemu miastu życzyć byłby rączy
Odmiennie, ten niech — mówię, a to prawda szczera —
Swojego zaślepienia sam owoce zbiera!
POSEŁ:
Rodzinna ziemio Argos, witaj mi! Nareszcie
Po latach aż dziesięciu jestem w mojem mieście.
Ta jedna mi się z wszystkich nadziei spełniła!
A jużem prawie zwątpił, czy ta ziemia miła
Dla kości mych swe wnętrze najdroższe otworzy.
Witajcie, moje łany! Witaj, blasku boży
Słoneczny i ty, Zeusie, stróżu tej krainie,
I ty, pytyjski władco[2], święty Apollinie!
Pociski twoje na nas już się nie powalą,
A byłeś nam niechętny nad Skamandru falą[3].
Bądź odtąd naszym zbawcą, podtrzymuj nam zdrowie!
I was pozdrawiam wszystkich, o walki bogowie!
- ↑ uwieńczon gałązkami oliwnemi. — Poseł, niosący dobrą nowinę, wieńczył głowę.
- ↑ pytyjski władca. — Główną świątynią Apollina była pytyjska wyrocznia w Delfach (pytja, kapłanka, udzielająca proroczych odpowiedzi). Przed pałacem Agamemnona stoi posąg Apollina i do niego zwraca się poseł z powitaniem.
- ↑ a byłeś nam niechętny nad Skamandru falą — t. j. pod Troją. W „Iljadzie“ Apollo jest po stronie Trojańczyków; Skamander, rzeka pod Troją.
