PRZODOWNIK CHÓRU:
Więc w słowie twem, co miłe, z prawdą się nie zgadza?
By roźdźwięk taki ukryć, gdzie znajdzie się władza?
POSEŁ:
Znikł mąż ten z pośród wojów achajskich szeregu,
Znikł razem z swym okrętem. Mówię-ć bez wybiegu.
PRZODOWNIK CHÓRU:
Czy w waszych oczach ruszył z pod murów Iljonu?
Czy burza go odcięła, ta zwiastunka skonu?
POSEŁ:
Ni łucznik wielce sprawny, trafiasz w samo sedno:
Odkryło ogrom klęski twoje słowo jedno.
PRZODOWNIK CHÓRU:
A jakież o tem zdanie śród innych żeglarzy?
Czy uszedł zdrów? Czy uległ burz potędze wrażej?[1]
POSEŁ:
Nikt pewnych nie ma wieści, prócz jednego Słońca —
Żywiciel ziemi, Heljos, świadomy jest końca[2].
PRZODOWNIK CHÓRU:
Jak było z tym orkanem, co wasze okręty
Nawiedził, w gniewie bożym tak srodze poczęty?
POSEŁ:
Czyż godzi się zakłócać dnia słoneczne blaski
Złowróżbną wiadomością, tracić rozkosz łaski
Niebiańskiej? Jeśli poseł ze smutkiem na skroni
Do grodu rodzinnego z nowiną przygoni
O klęsce wojsk, gdy powie, jaka wspólna rana
Została jego miastu biednemu zadana
Na skutek ran przemnogich, które mężom, w pole
Z domostwa wywołanym na wojenne bole,
Ciął Ares obosiecznym, ulubionym biczem,
Podwójnych nieszczęść sprawca[3] — jeżeli z obliczem
- ↑ czy uległ burz potędze wrażej. — Menelaosa zaniosła burza do egipskich wybrzeży.
- ↑ Heljos świadomy jest końca. — Heljos, bóg słońca, wie wszystko, co się dzieje na ziemi, gdyż promienie jego całą ziemię obchodzą.
- ↑ podwójnych nieszczęść sprawca — t. j. nieszczęść zarówno dla zwyciężonych, jak i dla zwycięzców, albowiem drogą ceną krwi najlepszych bohaterów okupują oni zwycięstwo.
