Strona:PL Ajschylos - Prometeusz skowany.djvu/54

rzeki biorą początek wszystkie wody słodkie na lądzie. Oceanos był najstarszym z tytanów, synem Uranosa i Gai.
 Str. 19, w. 30-31: w ciężkim znoju ginie, dźwigając słupy niebios i ziemi. — Grecy wyobrażali sobie niebo jako twarde sklepienie, podtrzymywane na samym krańcu ziemi przez tytana Atlanta (czyli Atlasa), który na swoich barkach dźwigał ciężar nieba.
 Str. 20, w. 2: Tyfon — olbrzym o stu głowach węża. Wtargnął on do nieba, aby obalić Zeusa, ale Zeus zabił go piorunem i przywalił wulkanem Etną.
 Str. 20, w. 2: Gaja — bogini ziemi.
 Str. 20, w. 14-15: Głęboko w wnętrza Etny... skry Hefajstos ciska. — Pod Etną miała się znajdować kuźnia Hefajstosa.
 Str. 20, w. 22: jakkolwiek go Zeus w węgiel obrócił swym gromem. — Cały ten obraz jest reminiscencją wybuchu Etny, który Ajschylos widział około 475 r.
 Str. 21, w. 15: ten ptak mój czworonożny — koń skrzydlaty.
 Str. 22, w. 21-22: płaczą Kolchidy mieszkańcy i dziewki, pochopne do wojny. — Amazonki, wojownicze niewiasty, mieszkające w Kolchidzie.
 Str. 22, w. 25: u wód meockich wybrzeży. — Wody meockie — teraźniejsze morze Azowskie.
 Str. 25, w. 5: i ptaków krzywoszponych rozróżniają loty... — Starożytni wróżyli z lotu ptaków, z wnętrzności ofiarnych zwierząt, ze znaków ognia ofiarnego i t. d.
 Str. 25, w. 27: Mojra — bogini przeznaczenia; przedstawiano ją albo jako jedną boginię, albo jako ich trójcę.
 Str. 26, w. 1: Erynje — duchy piekielne, pierwotnie mścicielki przelanej krwi zabitego, potem wogóle stróże moralnego porządku świata.
 Str. 27, w. 23: Io — córka Inacha, króla Argosu, umiłowana przez Zeusa. Hera, małżonka Zeusa, kierowana zazdrością, przemieniła piękną Io w krowę i poleciła Argosowi, potworowi o tysiącu oczach, aby ją pilnował. Argosa zabił Hermes. Wtedy Hera zesłała gza, który nie daje Io spokoju, pędzi ją po całym świecie,